ข้าว เป็นสินค้าออกที่สำคัญของไทย เนื่องจากประชากรส่วนใหญ่มีอาชีพทำนา ซึ่งในปี 2552 ประเทศไทยมีพื้นที่ปลูกข้าวรวม 69.35 ล้านไร่ ได้ผลผลิต 31.28 ล้านตัน คิดเป็นมูลค่า 312,800 ล้านบาท ส่งออก 8.6 ล้านตัน (ข้าวสาร) คิดเป็นมูลค่า 170,000 ล้านบาท (สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร, 2552)
จากการประเมินความสูญเสียผลผลิตข้าวหลังการเก็บเกี่ยว พบว่ามีประมาณ 30% (สำนักวิจัยและพัฒนาวิทยาการหลังการเก็บเกี่ยวและแปรรูปผลิตผลเกษตร, 2549) จากปริมาณข้าวที่ผลิตได้ เท่ากับ 31.28 ล้านตัน จะมีปริมาณข้าวที่สูญเสีย เท่ากับ 9.384 ล้านตัน คิดเป็นมูลค่า 93,840 ล้านบาท จะเห็นว่าผลผลิตข้าวที่สูญเสียนั้นมีมูลค่ามหาศาล การลดความสูญเสียดังกล่าวจำเป็นต้องทำการศึกษาเพื่อประเมินความสูญเสียที่เกิดขึ้นในปัจจุบันตลอดจนสาเหตุของความสูญเสีย เพื่อนำไปสู่การศึกษาเพื่อหาแนวทางลดความสูญเสียดังกล่าว ศูนย์ฯ จึงได้มีโครงการวิจัย “การประเมินความสูญเสียของข้าวหลังการเก็บเกี่ยว: การเก็บเกี่ยว” (มข.) และโครงการวิจัย “การประเมินความสูญเสียของข้าวนาปีในเขตภาคเหนือ อันเนื่องมาจากขบวนการจัดการหลังการเก็บเกี่ยว” (มช.) เพื่อชี้ให้เห็นว่าความสูญเสียหลังการเก็บเกี่ยวทั้งในเชิงปริมาณและคุณภาพของข้าว สามารถลดลงได้หากมีการใช้ระบบหรือวิธีการเก็บเกี่ยวที่เหมาะสม จึงได้มีโครงการวิจัย “ระบบการจัดการและประสิทธิภาพทางเทคนิคของโกดังเก็บรักษาข้าวเปลือกของสหกรณ์การเกษตรในภาคเหนือ” (มช.) และโครงการวิจัย “การบริหารการจัดการข้าวจากระยะหลังการเก็บเกี่ยวจนถึงระยะวางจำหน่าย เพื่อเพิ่มคุณภาพและประสิทธิภาพในการผลิต” (มช.) เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพทางเทคนิคของการจัดการข้าวหลังการเก็บเกี่ยวได้ ดังนั้นศูนย์ฯ จึงได้มีโครงการวิจัยต่างๆ เพื่อลดความสูญเสียที่เกิดขึ้นในขั้นตอนต่างๆ หลังการเก็บเกี่ยว